İzinli Pazarlama hakkında bazı yazılar ^{[1] , [2] , [3] , [4] , [5]} yayınladım. Son 3 yazıda, 1 Mayıs 2015 itibarıyla yürürlüğe giren “Elektronik Ticaretin Düzenlenmesi Hakkında Kanun”da bahsedilen izinli pazarlama işlemini hukuksal değil, pazarlamacı (hatta CRM’ci) olarak incelemeye çalıştım.

Bugünlerde bazı şirketlerin izinli pazarlamayı anlamadığını görüyoruz. Rastladığım iki örneği sunacağım. Zaman içinde başka ilginç örnekler gelirse, onları da ekleriz.

.

Birinci örneği Hakkı Alkan ^[6] sayesinde gördüm. Bu bir hazımsızlık örneği.

Bunu görünce “Teknik elemana pazarlama işi yaptırmışlar” diye düşündüm. Süreci tasarlayan teknik kökenli kişi, listeden çıkmak isteyen hakkında %100 emin olmak istemiş.

İkinci örnek de ilginç. MBA katılımcısı arkadaşlar ^[7] gösterdiler.

Kelimelere iyi bakın. “Sistemimiz üzerinden gönderilecek” … “engelli numara listemiz” … “karalisteye eklenmiştir”

Bu da muhtemelen şirket içinde kullanılan teknik dil.

Kendi dilinizi değil, müşterinin dilini ^[8] kullanmaya başladığınızda, izinli pazarlamaya değilse bile müşteri odaklılığa bir nebze yaklaşırsınız.

Gerçekten izinli pazarlamayı anlamak için zaman ve paradan fazlası ^[9] gerekiyor.

Not: Bugünün sosyal medya ortamında, neden SMS veya e-posta ile teklif zorunda olunmadığını anlayamayanlar ^{[2] , [10]} için yapacak fazla şey yok.

1 Haziran 2015

7 Haziran 2015 tarihli EKLEME:

Aşağıdaki örneği Profesyonel Öğrenci ^[11] twitter’da yayınladı.

Gerekli yanıt verilmiş olduğundan, üzerine yorum yapmıyorum.