İki gündür, 2014-2015 Güz Dönemi‘nde karşılaştığım öğrencilik hallerini yayınlıyorum ^{[1] , [2]} . Bu üçüncüsü…

Not: Eski dönemlerde yayınlanan Öğrencilik Halleri yazıları ^{[3] , [4] , [5] , [6] , [7]} .

CRM dersini sınıfta işlediğimizde ^[14] ödev ağırlıklı gidiyoruz. Bu nedenle çoğunlukla final sınavı yapmıyorum. Ancak dersi uzaktan alan e-MBA öğrencilerine final sınavı yapma zorunluğu var. Sınavda kitap, defter, internet erişimi, vb. serbest bırakıyor(d)um.

Final sınavının soruları aşağıda:

Dikkat edilirse, hemen her sorunun altında kırmızı kalın harflerle

“Lütfen sadece soruyu yanıtlayın. En çok 10 satır içinde yanıtlayabilirsiniz”

yazılı.

Sınav başlamadan önce de “Ben roman yazarı olacaktım, ama annem beni MBA’ye gönderdi gibi yazmayın. “Belki içinden bazıları doğru çıkar” diyerek, her aklınıza geleni yazmayın. Bu soruların her birinin yanıtı aslında 3 – 5 satırdır. Konuyla ilgisiz yazdığınız zaman puan kazanmazsınız, aksine notunuz azalır” diye uyarıyorum. Yine de her soruya tam sayfa ( 25 – 30 satır) yanıt veriyor.

Asıl yanıtı bilmediği için, internetten bakıp ne varsa yazarsa not alacağını umuyor. Örneğin yukarıdaki 2’inci soruyu geçmiş yılların bir sorusuna benzetiyor. Daha önce yayınladığım ^[8] yanıtı hiç özetlemeden ve değiştirmeden aynen yayınladığım gibi yazıyor.

2000’li yılların başında “hızlı tüketim maddeleri (deterjan, kolalı içecekler, sigaralar, gazeteler, vb.) ve hızlı gıda (hamburger, piza, vb.) sektörlerinde MİY yapılamaz” denilmesinin nedeni, bu ürünleri satın alınması sırasında müşteriyi takip etme olanağının olmaması idi.

Kolalı içecekler ve sigara söz konusu olduğunda, markanın müşteri ile doğrudan teması yoktu. Başkalarının denetimi veya sahipliğindeki dağıtım kanalları üzerinden temas ediliyordu. Müşteriler ürünleri bakkallardan, büfelerden, süpermarketlerden  satın alıyorlardı.

Hızlı gıda zincirleri, hamburgerler, vb. olunca ise, müşteri ile temas çok kısa zaman süresi içinde yapılmaktaydı. Bir dakikadan kısa sürede, işi bitirip müşteriyi kasadan uğurlamaya çalışmaktaydılar. Bu süre içinde müşteriyi tanımak ve ona özgü bir düzenleme, ayarlama yapmak olanaksızdı.

Ama sosyal mecralar sayesinde müşteriler izlenebilir oldu. Kendi beğenilerini dile getiriyorlar. “yemeksepeti.com” gibi oluşumlar sayesinde fast-food firmaları tarafından sürekli müşteriler de izlenebiliyor. Ayrıca sadakat programları da müşteriyi artık izlenebilir kılıyor. Kimlerin ne zaman kola veya sigara veya deterjan aldığını sadakat kartı olan her süpermarket biliyor.

Oysa verdiğim örnekte sadece 2 tane hızlı gıda malzemesi (burger ve piza) var. Sigara veya kola yok. Arkadaşımız, soruyu anlamayı düşünmemiş. Yanıtı 10 satıra sığdırmaya çalışmamış. Daha önce yayınladığımı aynen yazmış.

3’üncü soru zaten “Geleneksel İzinli Pazarlamanın Sonu” isimli bir blog yazısı ^[9] ile açıklanmıştı. Yazıda ne denilmek istendiğini anlayıp 3 – 5 satıra indirgememiş. Yine tam bir sayfa döşenmiş.

4’üncü soru ise “Değer Segmentasyonu” konulu 4 ayrı yazının ^{[10] , [11] , [12] , [13]} birkaç satırlık özetini gerektiriyordu. Tahmin edebileceğiniz gibi, yine satırlar doldurulmuştu, ama yanıt verilmemişti.

.

Sosyal medyada soruları yayınladım. Yorum şöyle:

Ben de “kitap, defter, internet açık sınav yapMAmak gerektiğini” öğrendim.

21 Ocak 2015

Kapak resmini Fransa Turu’nun naklen yayınında çektim.
Birinci belli. Arkada ikinci olmak için yarışanlar var.