Bankalarda “müşteri merkezli veri ambarı” [1] , [2] oluştururken karşılaşılan önemli konulardan biri müşterinin toplam varlığının hesaplanmasıdır.

Bir örnek ile başlayalım.

Ahmet ACAR’ın kendisine ait 100 TL ve eşiyle ortak 500 TL mevduatı olduğunu varsayalım. Eşi Ayla ACAR’ın da bu ortak hesap dışında kendisine ait 150 TL mevduatı daha var. Bu çift, oğulları Ayhan ACAR’ın gerekli durumlarda “banka kartı” ile ATM’den çekmesi için onunla da ortak hesap açmışlar ve o hesapta 75 TL var.

Ortak hesaplarda, her birey istediği zaman paranın tamamını çekip kullanabiliyor.

Bu tabloya hesap açısından (ürün odaklı) bakarsak:

• 100 TL – Ahmet ACAR
• 150 TL – Ayla ACAR
• 500 TL – Ahmet + Ayla ACAR (2 kişi)
• 75 TL – Ahmet + Ayla + Ayhan ACAR (3 kişi)

Toplamda 825 TL var.

Ürün odaklı sistemlerden müşteri odaklı alt-yapıya geçtiğimizde ise:

• Ahmet ACAR’ın yetkisinde 100 + 500 + 75 = 675 TL
• Ayla ACAR’ın yetkisinde 150 + 500 + 75 = 725 TL
• Ayhan ACAR’ın yetkisinde 75 TL

var.

Veri ambarını müşteri merkezli yaparken “amacımız ne?” sorusunu kendimize sormamız gerekir. Bizim amacımız, “müşterinin sahip olduğu veya yönettiği finansal varlıkları göstermek” ise,

• Ahmet ACAR – 675 TL
• Ayla ACAR – 725 TL
• Ayhan ACAR – 75 TL

diye göstereceğiz.

Bu durumda yukarıdaki tutarların toplamını almak doğru değil. Toplamda 825 TL varken, burada 1425 TL varmış gibi görünüyor. Dolayısıyla, bazı raporlama işlemlerinde müşteri merkezli veri ambarının kullanılması yanlış sonuçlara sürükleyebilir.

Müşteri odaklı veri ambarı, müşterinin ürün kullanımı, kampanyalara duyarlığı, çapraz satış, vb. konularda yoğun olarak kullanılsa da sınırlı sayıda unsur için raporlama aracı olarak kullanılmayacağını unutmayalım.