Doktora dersleri sırasında Sn. Ege Cansen’den dinlemiştim:

Arçelik’de Mali ve İdari konulardan sorumlu Genel Müdür Yardımcısı olduğu yıllar… ABD’li ortak (yanılmıyorsam GE idi) sarf malzemesi satın almasında 50,000 dolar’ın üstünde, yatırım malzemesinde ise 10,000 dolar’ın üstünde izin alınmasını talep ediyor.

Bu mantık ters geliyor. Kağıt, kalem, temizlik malzemesi satın alırken yetki daha çok, yatırım kararlarında yetki çok az…

Anlatıyorlar: Sarf malzemeleri, öyle ya da böyle tüketilir. Ama yatırım yapıldığında, ek yatırımlar çıkar. Bir torna tezgahı alınır. Onun iyi çalışması için voltaj regülatörü alınır. Gelen ham maddede bir sorun olunca ölçüm cihazı alınır… Hemen her seferinde bir önceki yatırımın verimli çalışması için ilave yeni yatırımlar çıkabilir.

Yıllar içinde, özellikle IT yatırımlarında bu bakış açısının ne kadar doğru olduğunu defalarca gözledim. Önce yazılım, sonra entegrasyon için ek yazılımlar, danışmanlık ücretleri, sonra donanımlar, yine ek yazılımlar ve yine entegrasyon…

“Zaten lisans ücretini ödemişsiniz”  diye başlayan dipsiz kuyu…  Siz çabaladıkça uzaklaşan havuç…

Bu nedenle yatırım kararlarında yetki daha kısıtlı imiş, adamlar haklı…